We mogen weer (ver)kiezen. Keuzes maken kan je langs verschillende assen. Er wordt vaak gesproken over korte en lange termijn, alsof het om het één of het ander gaat. De vraag kan ook zijn wat vind ik nu belangrijk? Wat straks? Wat later?
Eén manier om ernaar te kijken is langs de as van verschillende horizonnen. In organisaties wordt vaak gesproken over horizon één, twee en drie, gebaseerd op een model van McKinsey. In het model gaat men uit van drie assen, het op de korte termijn vernieuwen van wat er is, het op middellange termijn uitbreiden van het bestaande model en op de lange termijn heruitvinden van dat model. De oorspronkelijke gedachte is dat je dit over verschillende tijdslijnen doet, met andere mensen en middelen.
Het model is volgens deze professor gedeeltelijk achterhaald, zo schrijft hij in HBR, o.a. door de enorme snelheid waarmee nieuwe modellen een markt in een hoog tempo weten te transformeren. Vaak gedreven door technologie en digitalisering. Nadenken over korte, midden en lange termijn prioriteiten is nog steeds relevant. De tijdvlakken mogen dan vervallen maar de gedachte van wat kan er nu beter, waar wil ik meer van en wat wil ik echt vernieuwen blijft functioneel. Daarbij zien we dat het organisaties maar mondjesmaat lukt om langs de as van deze horizonnen te werken en vallen ze veelal terug op de waan van de dag.
Eén van de uitdagingen die we als mensheid hebben is dat we niet goed in staat zijn om onderscheid te maken tussen korte en lange termijn. Het befaamde Marshmallow experiment waarbij jonge kinderen kunnen kiezen tussen één marshmallow nu en twee marshmallows als ze wachten, toont dit wel aan. Instant gratification. Waarbij in latere studies werd gesteld dat het kunnen uitstellen van de korte termijn impuls invloed heeft op de mate van competentie die mensen ontwikkelen. Mark Manson (schrijver van The Suble Art of Not Giving a F*ck) beschrijft dit fenomeen in zijn blogpost The Virtue of Delayed Gratification.
Interessant genoeg wijst een vervolgonderzoek op het Marshmallow experiment uit (samengevat in een korte YT video) dat als de kinderen een omgeving ervaren waarin lange termijn beloftes worden nagekomen ze veel beter in staat zijn hun impulsen te beheersen. Zelfregulatie is dus niet alleen aangeboren of aangeleerd. Zelfregulatie wordt mede bepaald door de betrouwbaarheid en voorspelbaarheid van de omgeving.
Wanneer je dit combineert krijg je als het goed is inzicht in waarom het belangrijk is om horizon twee en drie initiatieven te laten slagen en het vertrouwen hierover te laten groeien. Dit zie je veel terug in het sentiment in organisaties en in de maatschappij. De gedachte “het heeft geen zin om je te richten op de lange termijn, dus kies ik maar voor het hier en nu” prevaleert.
Kiezen gaat wat ons betreft niet over goed of fout. Kiezen gaat wat ons betreft over bewustzijn. Begrijpen hoe je kiest en waarom. We hopen dat dit artikel jou helpt om (vandaag) nog bewuster te kiezen.
top of page
Zoeken
bottom of page